محققان MIT سیستمی را برای تشخیص میزان درد بیماران از طریق سیگنالهای مغزی ایجاد کرده اند که با تجزیه و تحلیل فعالیت مغز از دستگاه قابل حمل عصبی ، سطح درد بیمار را اندازه گیری می کند. این سیستم می تواند به پزشکان در تشخیص و درمان درد در بیماران ناخودآگاه و غیرمربوط کمک کند ، که می تواند خطر درد مزمن را که بعد از عمل ممکن است ایجاد شود ، کاهش دهد.
مدیریت درد یک عمل متعادل کننده تعجب آور و چالش برانگیز است. به عنوان مثال ، پیشگیری از درد ، خطر اعتیاد بیماران به داروهای ضد درد را به همراه دارد. از طرف دیگر ، ایجاد درد ناشی از درد ممکن است به دردهای مزمن طولانی مدت و سایر عوارض منجر شود. امروزه پزشکان به طور کلی میزان درد را مطابق گزارش های بیماران خود از نحوه احساس آنها ارزیابی می کنند. اما در مورد بیمارانی که نمی توانند ارتباط برقرار کنند چگونه احساس می کنند به طور مؤثر - یا اصلاً - مانند کودکان ، بیماران سالخورده با زوال عقل یا کسانی که تحت عمل جراحی قرار دارند ، چه می شود؟
در مقاله ای که در کنفرانس بین المللی محاسبات عاطفی و تعامل هوشمند ارائه شده است ، محققان روشی را برای تعیین کمیت درد در بیماران توصیف می کنند. برای انجام این کار ، آنها از یک تکنیک تصویربرداری عصبی نوظهور به نام عملکردی نزدیک به طیف سنجی مادون قرمز (fNIRS) بهره می گیرند ، که در آن سنسورهای قرار گرفته در اطراف سر غلظت هموگلوبین اکسیژن دار را نشان می دهند که نشان دهنده فعالیت نورون است.
تعیین میزان درد بیماران توسط سیگنالهای مغزی
محققان برای کار خود از تنها چند سنسور fNIRS بر پیشانی یک بیمار برای اندازه گیری فعالیت در قشر جلوی مغز استفاده می کنند ، که نقش مهمی در پردازش درد دارد. محققان با استفاده از سیگنالهای اندازه گیری شده از مغز ، مدلهای یادگیری ماشین شخصی را برای شناسایی الگوهای سطح هموگلوبین اکسیژن دار مرتبط با پاسخ درد ایجاد کردند. در صورت وجود سنسورها ، مدل ها می توانند تشخیص دهند كه آیا بیمار درد با دقت 87 درصد دارد.
دانیل لوپز - مارتینز ، دانشجوی دکترا در دانشگاه هاروارد-برنامه MIT در علوم بهداشت و فناوری و محقق آزمایشگاه رسانه MIT می گوید: "روش اندازه گیری درد در طول سالها تغییر نکرده است." "اگر معیارهایی برای میزان درد کسی که وجود دارد ، نداریم ، درمان درد و انجام آزمایشات بالینی دشوار است. انگیزه این است که درد را به شکلی عینی ارزیابی کنیم که نیازی به همکاری بیمار نباشد ، مانند زمانی که بیمار در حین عمل بیهوش باشد. "
به طور سنتی ، بیماران جراحی بر اساس سن ، وزن ، بیماری های قبلی و سایر عوامل بیهوشی و دارو دریافت می کنند. اگر حرکت نکنند و ضربان قلب آنها پایدار بماند ، خوب ارزیابی می شوند. اما مغز ممکن است در حالی که ناخودآگاه است سیگنال های درد را پردازش کند ، که می تواند منجر به افزایش درد بعد از عمل و دردهای مزمن طولانی مدت شود. محققان می توانند اطلاعات واقعی در مورد میزان درد بیمار ناخودآگاه را به جراحان ارائه دهند ، بنابراین می توانند براساس آن بیهوشی و دوزهای دارویی را تنظیم کنند تا این سیگنال های درد را متوقف کنند.
برای استفاده از fNIRS جهت تعیین میزان درد بیماران توسط سیگنالهای مغزی ، سنسورها به طور سنتی در اطراف سر بیمار قرار می گیرند. هموگلوبین اکسیژن و دفع اکسیژن طول موج ها را به شکلی متفاوت جذب می کند و سیگنال های آنها را کمی تغییر می دهد. هنگامی که سیگنال های مادون قرمز به سنسورها باز می گردند ، تکنیک های پردازش سیگنال از سیگنال های تغییر یافته استفاده می کنند تا میزان هر یک از انواع هموگلوبین در مناطق مختلف مغز را محاسبه کنند.بر چسب ها :
09032109107 -- 09199657303
